PROJEKT OSIEDLA IDEALNEGO

Stworzenie modelu idealnego osiedla mieszkaniowego, zapewniającego harmonijne warunki życia, zamieszkania i rozwoju, wraz z infrastrukturą usług publicznych, czasu wolnego; odpowiednio nasyconego przyrodą, optymalnie odpowiadającego potrzebom psychofizycznym ludzi - to od początków XX wieku jedno z podstawowych zadań nowoczesnej urbanistyki.
Na terenie działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi 1/61, 1/63, 1/64, 28/5, 28/10, 28/19, 1/56,1/59, 1/82  i zlokalizowanych w Krakowie w rejonie Parku Lotników Polskich, terenów Akademii Wychowania Fizycznego, Centrum Handlowego M1, u zbiegu Al. Pokoju i ul. Nowohuckiej, Studenci otrzymali do zaprojektowania zespół mieszkaniowo-usługowy.
Najpierwszym zadaniem Studentów było określenie stosownych warunków zabudowy: wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni nieruchomości, udziału powierzchni biologicznie czynnej dla terenu działki inwestowanej, nieprzekraczalnych linii zabudowy, wysokości i gabarytów przestrzennych projektowanych budynków. To tak, jakby sporządzali Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego.
Studenci projektowali swe osiedla mieszkaniowe w taki sposób, by, poza zasadniczą funkcją zamieszkania, zawierały one także stosowną funkcję usług publicznych - kultury, w tym sakralną, handlu na odpowiednim poziomie, czasu wolnego. Zakładali tereny wypoczynku i rekreacji, place zabaw dla dzieci, parki wewnątrzosiedlowe, etc. Czyli ogólnie rzecz biorąc to, czego tak brakuje we współcześnie wznoszonych zespołach mieszkaniowych. Szczególną uwagę przywiązywano do niekolizyjnego i ekologicznego układu komunikacyjnego, m.in. z wykorzystaniem wielostanowiskowych zadaszonych parkingów. Powstały projekty osiedli o właściwych relacjach urbanistycznych względem otaczających terenów. Zapewniających bezpieczne warunki zamieszkania, a zarazem unikających pokusy gettoizacji obszaru. Ich przestrzeń publiczna miała pożądany prowspólnotowy charakter.